Τα βιβλία μας

Μαθητές της ΣΤ τάξης, έγραψαν ένα βιβλίο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Ένα βιβλίο με 36 μικρούς συγγραφείς να αλλάζουν τον κόσμο. Όχι με μεγάλα λόγια ή υποσχέσεις, αλλά με πράξεις απλές, καθημερινές, που όμως έχουν δύναμη.
Μίλησαν για την αλληλεγγύη, για τη φτώχεια που πρέπει να τελειώσει, για τους πολέμους που δεν χωρούν πια στον χάρτη της ανθρωπότητας.
Μίλησαν για το περιβάλλον και για το πώς μπορούμε, όλοι μαζί, να σώσουμε τον πλανήτη μας. Μίλησαν για τον σεβασμό, την ισότητα, για έναν κόσμο όπου κανείς δεν είναι “λίγος” και κανείς δεν μένει πίσω.

Τα παιδιά σκέφτονται με καρδιά καθαρή και νου ανοιχτό, μας δείχνουν ότι η αλλαγή ξεκινά από εμάς. Γιατί, τελικά, ο κόσμος αλλάζει… όταν τα παιδιά παίρνουν θέση.
Και αυτοί οι 12χρονοι δεν έγραψαν απλώς ένα βιβλίο. Έγραψαν ένα κάλεσμα. Σε όλους μας.

Είναι στιγμές που μαζί σου νιώθω πιο ευαίσθητος και από την νύμφη πριν γίνει χρυσαλίδα. Όταν ερωτεύεται ο άνθρωπος γίνεται πιο διάφανο το δέρμα του, σαν να πετάγονται οι φλέβες του και γίνονται ανάγλυφα ποτάμια πάνω του. Και όπως είναι έτσι λεπτό και διάφανο, μοιάζει με εύθραυστο γυαλί.
Στους μεγάλους έρωτες και στα μεγάλα λόγια, ακόμα και το ανάλαφρο εκείνο πέταγμα των φτερών μιας πεταλούδας κόβει είτε σαν ξυράφι, είτε σαν καλά ακονισμένο μαχαίρι.

Ένα βιβλίο ποιητικής πρόζας όπου ο λόγος αρθρώνεται με αμεσότητα και αναμετριέται με το δίπολο του έρωτα και του θανάτου αποτελώντας έμπνευση για τη ζωή.

Τώρα άνθισε εμπρός μου
το ουρλιαχτό απ’ τον βυθό της αλουπότρυπας.
Είχα καιρό να τυφλωθώ,
εδώ στο μαύρο έρημο λαγούμι.
Ένα κουρέλι αλυχτά στον άνεμο,
μαυροκόκκινο σαν αίμα ταύρου.

Οι περισσότερες δυσλειτουργικές συμπεριφορές και τα μπλοκαρισμένα συναισθήματα που έχω δουλέψει ως θεραπεύτρια, συχνά πηγάζουν από την αίσθηση τού: “Δεν αξίζω”, “Δεν είμαι αρκετός”.
Το βιβλίο αυτό αποτελείται από 51 αυτοτελείς ιστορίες εμπνευσμένες από την καθημερινότητα με θέματα όπως «Η σχέση με τους γονείς και τα τραύματα που κουβαλάμε», «O εικονικός κόσμος των Social Media», «Η αποτυχία δεν είναι το τέλος» κ.α.
Ένας οδηγός κατανόησης του κόσμου, μα πάνω απ’όλα του εαυτού μας…

Πίσω από κάθε στροφή, ένας ψίθυρος. Σε κάθε σελίδα, μια αποκάλυψη. Οι ήρωες των ιστοριών αυτών δεν είναι ξένοι· είναι κομμάτια μας — εύθραυστοι, ένοχοι, ανθρώπινοι.
Μέσα από τις διαδρομές τους, ο αναγνώστης βυθίζεται στη σύνθετη υφή της ανθρώπινης φύσης, συναντά τους φόβους που δεν ονομάζουμε, τις ενοχές που αποσιωπούμε, τις αλήθειες που αποφεύγουμε.
Γιατί ο πραγματικός τρόμος δεν κατοικεί στα σκοτεινά σοκάκια του έξω κόσμου, αλλά στα πιο κρυφά δωμάτια του εαυτού μας.