Καὶ ἐγένετο φῶς

Τι κρίμα, αλήθεια, να παραγκωνίζεται η ευγενέστατη αυτή μορφή του λόγου!
Είναι η τρυφερότερη γλώσσα για τις τρυφερές ηλικίες του ανθρώπου, αλλά και για την κάθε ηλικία.
Είναι η γλώσσα που ανταποκρίνεται με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, προσήλωση κι ευαισθησία, το πολυτιμότερο και δυνατότερο υλικό αυτού του κόσμου, τα παιδιά.
Μήπως ήρθε ο καιρός, γονείς, παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί, μα κι όλος ο κόσμος να ασχοληθεί πιο σοβαρά με την ποίηση;
Μήπως ήρθε ο καιρός, όλοι μας να ξεκινήσουμε από την παιδική ποίηση το ανάγνωσμα και τη μελέτη της, για μια πιο θετική προσέγγιση αυτής;
Μήπως ήρθε ο καιρός, να δούμε στην πράξη (και όχι μόνο στην θεωρία) τα πολλά οφέλη της παιδικής ποίησης στην ψυχή όλων και κυρίως των παιδιών;

Μακρόστοιχη και πολυστρωματική ποίηση, που συχνά πειραματιζόμενη αποπειράται να αναδείξει την μακραίωνη δαψίλεια της Ελληνικής.

Είναι στιγμές που μαζί σου νιώθω πιο ευαίσθητος και από την νύμφη πριν γίνει χρυσαλίδα. Όταν ερωτεύεται ο άνθρωπος γίνεται πιο διάφανο το δέρμα του, σαν να πετάγονται οι φλέβες του και γίνονται ανάγλυφα ποτάμια πάνω του. Και όπως είναι έτσι λεπτό και διάφανο, μοιάζει με εύθραυστο γυαλί.
Στους μεγάλους έρωτες και στα μεγάλα λόγια, ακόμα και το ανάλαφρο εκείνο πέταγμα των φτερών μιας πεταλούδας κόβει είτε σαν ξυράφι, είτε σαν καλά ακονισμένο μαχαίρι.

Ένα βιβλίο ποιητικής πρόζας όπου ο λόγος αρθρώνεται με αμεσότητα και αναμετριέται με το δίπολο του έρωτα και του θανάτου αποτελώντας έμπνευση για τη ζωή.