Καὶ ἐγένετο φῶς

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αχιλλέας Στεργίου βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο διαμέρισμά του. Την υπόθεση αναλαμβάνουν οι υπαστυνόμοι Πέτρος Ράσσης και Σταμάτης Κουλούκας.
Ο Ράσσης σοκάρεται. Η σκηνή του εγκλήματος τού θυμίζει ένα άλλο, σχεδόν ίδιο πτώμα — αυτό του πατέρα του, που είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο τρόπο πριν από είκοσι χρόνια. Ο τότε φερόμενος δράστης είχε συλληφθεί και αυτοκτόνησε στο κελί του. Ο Ράσσης, όμως, ποτέ δεν πίστεψε πως είχαν πιάσει τον σωστό άνθρωπο. Οι αμφιβολίες τον συντροφεύουν και τον βασανίζουν ακόμη.
Στην υπόθεση εμπλέκεται και η νεαρή, φιλόδοξη υπαστυνόμος Ειρήνη Μαλτέζου. Καθώς η έρευνα προχωρά, οι ύποπτοι πληθαίνουν, και φρικτά μυστικά αρχίζουν να ξεδιπλώνονται. Πολλοί φαίνεται να είχαν λόγο να θέλουν τον Στεργίου νεκρό.

Πίσω από κάθε στροφή, ένας ψίθυρος. Σε κάθε σελίδα, μια αποκάλυψη. Οι ήρωες των ιστοριών αυτών δεν είναι ξένοι· είναι κομμάτια μας — εύθραυστοι, ένοχοι, ανθρώπινοι.
Μέσα από τις διαδρομές τους, ο αναγνώστης βυθίζεται στη σύνθετη υφή της ανθρώπινης φύσης, συναντά τους φόβους που δεν ονομάζουμε, τις ενοχές που αποσιωπούμε, τις αλήθειες που αποφεύγουμε.
Γιατί ο πραγματικός τρόμος δεν κατοικεί στα σκοτεινά σοκάκια του έξω κόσμου, αλλά στα πιο κρυφά δωμάτια του εαυτού μας.

Είναι στιγμές που μαζί σου νιώθω πιο ευαίσθητος και από την νύμφη πριν γίνει χρυσαλίδα. Όταν ερωτεύεται ο άνθρωπος γίνεται πιο διάφανο το δέρμα του, σαν να πετάγονται οι φλέβες του και γίνονται ανάγλυφα ποτάμια πάνω του. Και όπως είναι έτσι λεπτό και διάφανο, μοιάζει με εύθραυστο γυαλί.
Στους μεγάλους έρωτες και στα μεγάλα λόγια, ακόμα και το ανάλαφρο εκείνο πέταγμα των φτερών μιας πεταλούδας κόβει είτε σαν ξυράφι, είτε σαν καλά ακονισμένο μαχαίρι.

Ένα βιβλίο ποιητικής πρόζας όπου ο λόγος αρθρώνεται με αμεσότητα και αναμετριέται με το δίπολο του έρωτα και του θανάτου αποτελώντας έμπνευση για τη ζωή.