Καὶ ἐγένετο φῶς

Αυτό το ημερολόγιο – σημειωματάριο είναι ένα ταξίδι.
Κάθε μήνας, σε προσκαλεί σε μiα διαφορετική χώρα εiτε από αυτές που έχω επισκεφτεί και κρατώ στην καρδιά μου, εiτε από εκείνες που ονειρεύομαι να γνωρίσω.
Μέσα από προσωπικές εμπειρίες, βιβλία, άρθρα και συζητήσεις, σου μεταφέρω ένα κομμάτι από κάθε τόπο. Παράλληλα θα βρεις μικρές υπευθυμiσεις για να φροντίσεις τον εαυτό σου.
Σημειώνω με μολύβι yιατi μου θυμίζει πως κάποτε ήμουν παιδί, μην διατάσεις να χρωματίσεις και να μοιραστείς μαζi μου τις εικόνες.
Εύχομαι να το απολαύσεις, να εμπνευστεiς, να οργανώσεις τις μέρες σου με αγάπη και να ταξιδέψεις
μαζi μου έστω και νοερά σε μέρη που μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.

Είναι αλήθεια ότι το κομμάτι στο οποίο αφιερώνουμε τον περισσότερο χρόνο κατά τη διάρκεια της ζωής μας είναι η εργασία.
Όμως, οι σύγχρονες μορφές εργασίας παρουσιάζουν παθογένειες που, εδώ και δεκαετίες, είναι βαθιά ριζωμένες στην κοινωνική κοσμοθεωρία των ανθρώπων, επηρεάζοντας τον ίδιο τον πολιτισμό μας.
Μήπως η μισθοδοσία, η ηλεκτρονική παραπληροφόρηση και το περιζήτητο work-life balance συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα, το οποίο παγιδεύει τους εργαζόμενους σε έναν φαύλο κύκλο αλληλεξάρτησης και συγκρούσεων;
Ίσως να μοιάζει με άλυτο γρίφο, αλλά ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική διέξοδο. Πώς θα ήταν ο κόσμος αν εφαρμοζόταν καθολικά και αποκεντρωμένα ένα νέο εργασιακό μοντέλο, βασισμένο σε αθλητικά πρότυπα, όπου ακρογωνιαίοι λίθοι θα ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις, η επικοινωνία και η ισοτιμία; Πώς θα επηρεάζονταν το ωράριο εργασίας, το σύστημα αμοιβών, η διαδικασία λήψης αποφάσεων και ο τρόπος αξιολόγησης από μια τέτοια αλλαγή;
Βασική προϋπόθεση για να γίνει η αρχή είναι να τεθεί το συλλογικό όφελος πάνω από το ατομικό. Μόνο έτσι μπορεί να γεννηθεί μια νέα εργασιακή κουλτούρα, ικανή να μετασχηματίσει τη δομή της κοινωνίας και να πρωτοστατήσει στη διαμόρφωση ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος.

Τι κρίμα, αλήθεια, να παραγκωνίζεται η ευγενέστατη αυτή μορφή του λόγου!
Είναι η τρυφερότερη γλώσσα για τις τρυφερές ηλικίες του ανθρώπου, αλλά και για την κάθε ηλικία.
Είναι η γλώσσα που ανταποκρίνεται με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, προσήλωση κι ευαισθησία, το πολυτιμότερο και δυνατότερο υλικό αυτού του κόσμου, τα παιδιά.
Μήπως ήρθε ο καιρός, γονείς, παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί, μα κι όλος ο κόσμος να ασχοληθεί πιο σοβαρά με την ποίηση;
Μήπως ήρθε ο καιρός, όλοι μας να ξεκινήσουμε από την παιδική ποίηση το ανάγνωσμα και τη μελέτη της, για μια πιο θετική προσέγγιση αυτής;
Μήπως ήρθε ο καιρός, να δούμε στην πράξη (και όχι μόνο στην θεωρία) τα πολλά οφέλη της παιδικής ποίησης στην ψυχή όλων και κυρίως των παιδιών;