Original price was: 13.40€.12.06€Η τρέχουσα τιμή είναι: 12.06€.
Μια ποιητική συλλογή για αυτά που δεν τολμούμε να πούμε.
ΝΙΩΘΩ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΟΥ
Το σκέφτεσαι ξανά και ξανά…
Η ενέργεια που μου στέλνεις σε προδίδει.
Δεν προχωράς. Φοβάσαι;
Γιατί διστάζεις; Δεν ξέρεις.
Όποιος και αν είναι ο λόγος, το κούρασες… το έχασες!
| Γλώσσα | Ελληνική |
|---|---|
| ISBN | 978-960-398-468-9 |
| Εξώφυλλο | Μαλακό |
| Μέγεθος | 17 x 24 |
| Σελίδες | 80 |
| Έτος Έκδοσης | 2025 |
Τέσσερις εποχές…
Τέσσερις διαφορετικές εκδοχές… για σένα, καρδιά μου.
Να επιλέγεις, να παραδίνεσαι… να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Πόσα μεγαλεία σού χαρίστηκαν άνθρωπε…
Γνωρίζεις;
Αφηγητής αυτής της μυθιστορίας είναι ένα πέτρινο Σπίτι. Διότι, όπως παρατηρεί το Σπίτι, “εσείς οι άνθρωποι μιλάτε πολύ μες στις κατοικίες σας, αποκαλύπτοντας ένα σωρό μυστικά…”
Τρείς γυναίκες, φίλες από την παιδική ηλικία, τόσο διαφορετικές μεταξύ τους αλλά και τόσο διψασμένες για τη ζωή, ανυπομονούν να κατακτήσουν όλα όσα ονερεύτηκαν.
Τι κρίμα, αλήθεια, να παραγκωνίζεται η ευγενέστατη αυτή μορφή του λόγου!
Είναι η τρυφερότερη γλώσσα για τις τρυφερές ηλικίες του ανθρώπου, αλλά και για την κάθε ηλικία.
Είναι η γλώσσα που ανταποκρίνεται με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, προσήλωση κι ευαισθησία, το πολυτιμότερο και δυνατότερο υλικό αυτού του κόσμου, τα παιδιά.
Μήπως ήρθε ο καιρός, γονείς, παιδαγωγοί, εκπαιδευτικοί, μα κι όλος ο κόσμος να ασχοληθεί πιο σοβαρά με την ποίηση;
Μήπως ήρθε ο καιρός, όλοι μας να ξεκινήσουμε από την παιδική ποίηση το ανάγνωσμα και τη μελέτη της, για μια πιο θετική προσέγγιση αυτής;
Μήπως ήρθε ο καιρός, να δούμε στην πράξη (και όχι μόνο στην θεωρία) τα πολλά οφέλη της παιδικής ποίησης στην ψυχή όλων και κυρίως των παιδιών;
Αυτό που νιώθεις, αρκουδάκι μου, λέγεται ευτυχία.
Και αυτήν τη γέννησε η αγάπη που έδωσες στους άλλους!
Πάντα οι λέξεις θα φτάνουν πρώτες
στο φωτοφίνις
της άκλιτης επιβίωσης.
Γλυκομίλητα ροκανίδια
να δεσμεύουν την τρυφερή, μονοκόμματη ρουτίνα
μιας κατασκευασμένης ανάμνησης.
«….Κι εκείνες οι συλλαβές που ποτέ δεν τερματίσουν και μείνουν σιωπηλές στης λήθης τον άηχο κύκλο, αγάπησε τις κατιτίς περισσότερο – πέρα απ’ τις πέντε αισθήσεις.
Στα ανείπωτα συνώνυμα ακουμπά το μεράκι του στίχου…»
