Αφηγήσεις από τη ζωή στη Νεοχωρούδα, που ξεκινούν από τα Χριστούγεννα της δεκαετίας του ’20 και φτάνουν έως το καλοκαίρι του 1950. Μέσα από στιγμιότυπα της καθημερινότητας, τα ήθη και τα έθιμα, τις ανθρώπινες σχέσεις και τις προετοιμασίες για γιορτές και θεάματα, αναδεικνύεται η κοινωνική ζωή ενός χωριού και οι αξίες που τη διαμόρφωσαν.
Οι Αόρατοι της Γης είναι ψάρια, αρκούδες, λύκοι, αγριογούρουνα.
Οι Αόρατοι της Γης είναι πουλιά, έντομα, λουλούδια, δέντρα.
Οι Αόρατοι της Γης είναι και άνθρωποι. Σήμερα οι Άλλοι, αύριο Εμείς.
Η ζωγράφος Σμαρώ Τζενανίδου διάλεξε αυτό το θέμα για την τελευταία έκθεσή της. Πίνακες που στέλνουν ένα μήνυμα για το περιβάλλον,
ένα SOS απέναντι στον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής, η οποία τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται με απειλητική ένταση στον πλανήτη μας.
Ένα εικαστικό «φτάνει πια» προς τον άνθρωπο που δεν αγαπά τη γη, τον αέρα, τη θάλασσα, τη ζωή.
Δεκαπέντε συγγραφείς στάθηκαν ο καθένας μπροστά σε έναν διαφορετικό πίνακα της Τζενανίδου, εμπνεύστηκαν και άρχισαν να γράφουν μια μικρή ιστορία. Αγωνίες, φόβοι, ελπίδες αποτυπώνονται στο χαρτί από δημιουργούς που ζουν στο σήμερα, αλλά ανησυχούν για το αύριο.
Όταν η Λογοτεχνία συναντά τη Ζωγραφική, η φωνή της Τέχνης γίνεται πιο δυνατή!
Το Κώλοrbook είναι ένα βιβλίο ζωγραφικής, φτιαγμένο για εκείνες τις στιγμές που ο εγκέφαλος κάνει «404 Error» και η καθημερινότητα σε κάνει να αναζητάς μια μικρή απόδραση. Με ανατρεπτικές εικόνες, έξυπνες λεπτομέρειες και χιούμορ, το βιβλίο προσφέρει τον πιο χαλαρωτικό τρόπο αποφόρτισης και σε προσκαλεί να πάρεις τα χρώματά σου και να ξεχαστείς δημιουργικά.
Mια ιστορία εμμονών και μυστηρίου, όπου κάθε αριθμός κρύβει ένα μυστικό. Ο Τζόια Ιταλέτι γυρίζει στο Μπουένος Άιρες μετά από εικόσι τέσσερα χρόνια, και ανάμεσα στις σκιές του παρελθόντος και στους χορούς του tango ανακαλύπτει μηνύματα που ίσως να μην προορίζονταν για εκείνον.
Ένας άντρας και μια γυναίκα μπλεγμένοι σε μια ατέρμονη tanda. Ο χρόνος του κυλά πιεστικά όσο ψάχνει απαντήσεις ανάμεσα σε μια βροχερή νύχτα που προσπαθεί να θυμηθεί, σε ένα φιλί που δεν περίμενε ποτέ να δώσει και σε μια ερώτηση που τον στοιχειώνει: «Γιατί χορεύεις tango;»
Τι είναι ψέμα και τι αλήθεια και γιατί όλα φαίνεται να καταλήγουν στον αριθμό 13;
Στη σκιά του μυθικού Ολύμπου και μέσα στη θύελλα του Εμφυλίου ξετυλίγεται η τραγική ιστορία ενός ζευγαριού νέων ανθρώπων που ενώ είχαν επιλέξει την ειρήνη και την οικογενειακή γαλήνη παρασύρθηκαν στη δίνη μοιραίων και ανεξέλεγκτων καταστάσεων που είχε δημιουργήσει ο μισαλλόδοξος πόλεμος και η τυφλή βία.
Από τον μισεμό εξαιτίας της ανέχειας, ως την σκληρή δουλειά στον κάμπο της Ημαθίας και από εκεί στη φωτιά της Κατοχής και του Εμφυλίου, ο αναγνώστης ακολουθεί την αγωνιώδη πορεία των δύο πρωταγωνιστών μέσα από ένα ταξίδι στις ρωγμές της Ιστορίας και στα παιχνίδια της παντοδύναμης μοίρας. Μια περιπλάνηση γεμάτη ανατροπές και έντονα συναισθήματα σε χρόνια σκοτεινά όπου ο έρωτας, η αγάπη και οι ανθρώπινες σχέσεις συγκρούονται με την πιο σκληρή όψη της πολιτικής και ιδεολογικής πόλωσης, ενώ η αλήθεια υποχωρεί άτακτα μπροστά στις σκοπιμότητες των αντιπάλων.
Αθώα θύματα του ανελέητου μίσους και τα παιδιά του τραγικού ζευγαριού από τα στόματα των οποίων σβήστηκαν πρόωρα οι πιο αγαπημένες λέξεις. Όταν όμως ο πόνος μιλά με τη φωνή της σιωπής, τότε η μνήμη γίνεται βάρος και φλόγα μαζί. Γίνεται κραυγή που ζητά να ακουστεί.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα βαθιά ανθρώπινο και συγκλονιστικό στις περιγραφές του.
Ένα έργο που αναβιώνει τη δύσκολη μνήμη του ελληνικού Εμφυλίου μεταπλάθοντας το ατομικό και συλλογικό τραύμα, όχι για να ξύσει παλιές πληγές, αλλά για να αναδείξει τις τραγικές συνέπειες του πολέμου στις επόμενες γενιές.
Η φαινομενικά ήσυχη ζωή ενός άσημου συγγραφέα συντρίβεται, όταν εκείνος μαθαίνει πως η τελευταία, ανέκδοτη ιδέα του κυκλοφορεί –ελαφρώς παραποιημένη– με το όνομα κάποιου άλλου, γνωρίζοντας μάλιστα τεράστια εκδοτική επιτυχία.
Σε μια απελπισμένη –και σκοτεινά ποιητική– πράξη αυτοδικίας, ο πραγματικός δημιουργός αντεπιτίθεται: διεισδύει στη ζωή του σφετεριστή, και σταδιακά την υποκλέπτει. Δεν τον ενδιαφέρει να πάρει τη φήμη που έχασε πίσω· θέλει να του δείξει πώς είναι να σου αφαιρούν την ίδια σου την ταυτότητα.
Όταν οι δύο άντρες συναντιούνται, ο δρόμος για την αποκάλυψη της αλήθειας μετατρέπεται σε ένα ψυχολογικό παιχνίδι, όπου η επιβίωση κρέμεται από μια κλωστή.
Πόσο γρήγορα μπορεί να καταρρεύσει μια ολόκληρη ζωή;
Πόσο μακριά θα έφτανες για να αποκαταστήσεις την αλήθειά σου, αν κάποιος την είχε αλλοιώσει; Να βρεις το δίκιο σου σε μια χώρα που επικρατεί η ανομία κι η ατιμωρησία;
Κι αν, τελικά, είσαι εσύ εκείνος που ανακαλύπτει πως η ήρεμη ζωή στην οποία εισέβαλες ήταν εξαρχής διαταραγμένη, πόσο αργά είναι για να ξεφύγεις;
Μια καταβύθιση στον σκοτεινό ναρκισσισμό της δημιουργίας, στην κρυφή παθολογία που φωλιάζει στις πιο ήσυχες ζωές και στην αμείλικτη δύναμη του έρωτα που –ενάντια σε κάθε λογική– επιμένει να επιβιώνει.
Αυτό το ημερολόγιο – σημειωματάριο είναι ένα ταξίδι.
Κάθε μήνας, σε προσκαλεί σε μiα διαφορετική χώρα εiτε από αυτές που έχω επισκεφτεί και κρατώ στην καρδιά μου, εiτε από εκείνες που ονειρεύομαι να γνωρίσω.
Μέσα από προσωπικές εμπειρίες, βιβλία, άρθρα και συζητήσεις, σου μεταφέρω ένα κομμάτι από κάθε τόπο. Παράλληλα θα βρεις μικρές υπευθυμiσεις για να φροντίσεις τον εαυτό σου.
Σημειώνω με μολύβι yιατi μου θυμίζει πως κάποτε ήμουν παιδί, μην διατάσεις να χρωματίσεις και να μοιραστείς μαζi μου τις εικόνες.
Εύχομαι να το απολαύσεις, να εμπνευστεiς, να οργανώσεις τις μέρες σου με αγάπη και να ταξιδέψεις
μαζi μου έστω και νοερά σε μέρη που μας περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.
Πίσω από κάθε στροφή, ένας ψίθυρος. Σε κάθε σελίδα, μια αποκάλυψη. Οι ήρωες των ιστοριών αυτών δεν είναι ξένοι· είναι κομμάτια μας — εύθραυστοι, ένοχοι, ανθρώπινοι.
Μέσα από τις διαδρομές τους, ο αναγνώστης βυθίζεται στη σύνθετη υφή της ανθρώπινης φύσης, συναντά τους φόβους που δεν ονομάζουμε, τις ενοχές που αποσιωπούμε, τις αλήθειες που αποφεύγουμε.
Γιατί ο πραγματικός τρόμος δεν κατοικεί στα σκοτεινά σοκάκια του έξω κόσμου, αλλά στα πιο κρυφά δωμάτια του εαυτού μας.
Τώρα άνθισε εμπρός μου
το ουρλιαχτό απ’ τον βυθό της αλουπότρυπας.
Είχα καιρό να τυφλωθώ,
εδώ στο μαύρο έρημο λαγούμι.
Ένα κουρέλι αλυχτά στον άνεμο,
μαυροκόκκινο σαν αίμα ταύρου.
Είναι αλήθεια ότι το κομμάτι στο οποίο αφιερώνουμε τον περισσότερο χρόνο κατά τη διάρκεια της ζωής μας είναι η εργασία.
Όμως, οι σύγχρονες μορφές εργασίας παρουσιάζουν παθογένειες που, εδώ και δεκαετίες, είναι βαθιά ριζωμένες στην κοινωνική κοσμοθεωρία των ανθρώπων, επηρεάζοντας τον ίδιο τον πολιτισμό μας.
Μήπως η μισθοδοσία, η ηλεκτρονική παραπληροφόρηση και το περιζήτητο work-life balance συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα, το οποίο παγιδεύει τους εργαζόμενους σε έναν φαύλο κύκλο αλληλεξάρτησης και συγκρούσεων;
Ίσως να μοιάζει με άλυτο γρίφο, αλλά ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική διέξοδο. Πώς θα ήταν ο κόσμος αν εφαρμοζόταν καθολικά και αποκεντρωμένα ένα νέο εργασιακό μοντέλο, βασισμένο σε αθλητικά πρότυπα, όπου ακρογωνιαίοι λίθοι θα ήταν οι ανθρώπινες σχέσεις, η επικοινωνία και η ισοτιμία; Πώς θα επηρεάζονταν το ωράριο εργασίας, το σύστημα αμοιβών, η διαδικασία λήψης αποφάσεων και ο τρόπος αξιολόγησης από μια τέτοια αλλαγή;
Βασική προϋπόθεση για να γίνει η αρχή είναι να τεθεί το συλλογικό όφελος πάνω από το ατομικό. Μόνο έτσι μπορεί να γεννηθεί μια νέα εργασιακή κουλτούρα, ικανή να μετασχηματίσει τη δομή της κοινωνίας και να πρωτοστατήσει στη διαμόρφωση ενός νέου πολιτισμικού ρεύματος.
Τέσσερις εποχές…
Τέσσερις διαφορετικές εκδοχές… για σένα, καρδιά μου.
Να επιλέγεις, να παραδίνεσαι… να αγαπάς και να αγαπιέσαι.
Πόσα μεγαλεία σού χαρίστηκαν άνθρωπε…
Γνωρίζεις;
Όταν μία ψυχή από τα κατάβαθα
ουρλιάζει προσπαθώντας να ακουστεί
ρωγμές… δημιουργεί.
Έτσι το φως καταδύεται…
την αγκαλιάζει…
και της δίνει το φιλί της ζωής που την επαναφέρει…
Ανάσες, αυτό είναι η ποίηση… ζωή.
Πώς μπορείς να συλλάβεις ένα φάντασμα με χίλια πρόσωπα;
Τι γίνεται όταν το ύψιστο καθήκον σου επιτάσσει να βυθιστείς στην ανομία;
Τι αποφασίζεις όταν από μία σου λέξη κρέμεται η ζωή φίλων, συναδέλφων, όλων εκείνων που αγάπησες;
Ο Υπαστυνόμος Αληκτάς δεν έχει χρόνο για χάσιμο. Πρέπει να ανακτήσει τα ιερά κειμήλια πριν απ’ τους δολοφόνους και να υπερασπιστεί τη μυστηριώδη, αγαπημένη του Εκάτη προτού να ’ναι αργά.
Τον περιμένουν δοκιμασίες ανυπέρβλητες, γεμάτες μυστήρια και κινδύνους, όπου το παραμικρό λάθος μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα εφιαλτική πραγματικότητα.
Και καθώς η εντέκατη ημέρα πλησιάζει και τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους, ο θηρευτής γίνεται θήραμα και μέσα στην Πόλη του Φωτός το Σκοτάδι θα επικρατήσει ή θα αφανιστεί.
Ο Κωνσταντίνος Βαγγλής, με τον πιο αριστοτεχνικό και συναρπαστικό τρόπο ολοκληρώνει το δεύτερο και τελευταίο μέρος του 11 ημέρες, οδηγώντας μας σε ένα κρεσέντο αγωνίας, πάθους και ανατροπών!
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αχιλλέας Στεργίου βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο διαμέρισμά του. Την υπόθεση αναλαμβάνουν οι υπαστυνόμοι Πέτρος Ράσσης και Σταμάτης Κουλούκας.
Ο Ράσσης σοκάρεται. Η σκηνή του εγκλήματος τού θυμίζει ένα άλλο, σχεδόν ίδιο πτώμα — αυτό του πατέρα του, που είχε δολοφονηθεί με τον ίδιο τρόπο πριν από είκοσι χρόνια. Ο τότε φερόμενος δράστης είχε συλληφθεί και αυτοκτόνησε στο κελί του. Ο Ράσσης, όμως, ποτέ δεν πίστεψε πως είχαν πιάσει τον σωστό άνθρωπο. Οι αμφιβολίες τον συντροφεύουν και τον βασανίζουν ακόμη.
Στην υπόθεση εμπλέκεται και η νεαρή, φιλόδοξη υπαστυνόμος Ειρήνη Μαλτέζου. Καθώς η έρευνα προχωρά, οι ύποπτοι πληθαίνουν, και φρικτά μυστικά αρχίζουν να ξεδιπλώνονται. Πολλοί φαίνεται να είχαν λόγο να θέλουν τον Στεργίου νεκρό.
Ο ήρωας ξεκινά έναν νέο κύκλο ζωής, αναζητώντας το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης και πορεύεται προς την ψυχική του αρμονία. Μέσα από την προσωπική του διαδρομή, γεννιέται η επιθυμία για έναν κόσμο δικαιότερο, φωτισμένο από τις αρετές που ολοκληρώνουν τον άνθρωπο.
Με ενδοσκόπηση και αυθεντικότητα, στέκεται απέναντι στους πειρασμούς και στις αντιφατικές κατευθύνσεις της ζωής. Η αλήθεια γίνεται ο φάρος του· πολύτιμη και απαραίτητη για να φτάσει στη βαθύτερη κατανόηση και τη γνήσια γνώση.
Με στοχαστική ματιά και φιλοσοφική διάθεση, αγγίζει υψηλές κορυφές υπαρξιακού προβληματισμού, παρασύροντας τον αναγνώστη σε ορίζοντες σπάνιους, εκεί όπου η σκέψη συναντά την ψυχή.
Μαθητές της ΣΤ τάξης, έγραψαν ένα βιβλίο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Ένα βιβλίο με 36 μικρούς συγγραφείς να αλλάζουν τον κόσμο. Όχι με μεγάλα λόγια ή υποσχέσεις, αλλά με πράξεις απλές, καθημερινές, που όμως έχουν δύναμη.
Μίλησαν για την αλληλεγγύη, για τη φτώχεια που πρέπει να τελειώσει, για τους πολέμους που δεν χωρούν πια στον χάρτη της ανθρωπότητας.
Μίλησαν για το περιβάλλον και για το πώς μπορούμε, όλοι μαζί, να σώσουμε τον πλανήτη μας. Μίλησαν για τον σεβασμό, την ισότητα, για έναν κόσμο όπου κανείς δεν είναι “λίγος” και κανείς δεν μένει πίσω.
Τα παιδιά σκέφτονται με καρδιά καθαρή και νου ανοιχτό, μας δείχνουν ότι η αλλαγή ξεκινά από εμάς. Γιατί, τελικά, ο κόσμος αλλάζει… όταν τα παιδιά παίρνουν θέση.
Και αυτοί οι 12χρονοι δεν έγραψαν απλώς ένα βιβλίο. Έγραψαν ένα κάλεσμα. Σε όλους μας.
